Kalp ile Beyin..

Kalbin başka söylerken dilin başka söyler bazen..Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen…dilinden bambaşka şeyler dökülüyor, kalbindekilerle alâkası olmayan şeyler..öyle olması gerekirdi diyorsun, bitenlerin tükenenlerin, kırgınlıkların peşinden kalbinden geçenleri değil, olması gerekenleri söylüyorsun bazen..

Ve gecenin şarkısı :http://www.youtube.com/watch?v=aB_g_1RyXhY

Nedensizlik

Nedensizlik nasıl bir ruh halidir? Yani demem o ki, nedensiz yerde canın hiçbir şey istemez ya hani.. Ondan bahsediyorum.

Yoo..Efkâlı değilim, pesimist değilim, bunalımda hiç değilim..Artık kabullendim her bir şeyi sanırım..Düzen bu zira…Başlıyor, ilerliyor ve bir gün bitiyor..

Ne için çaba sarf edip, çırpınıp duruyoruz ki? Mutlu olmak istiyorsak hadi  hemen olalım, neyi bekliyoruz?

Dünyaya gelişiz amacımız, kulluk..Kulluk vazifesinden başka dert edilicek hiçbir şey yok onu anlıyorum..Mutlu olmak istiyorsan bunu sen başarıyorsun, üzüntüden gebermek istiyorsan da senin elinde..Kulluk vazifesi dert olabilir ancak..Onun dışında her şey kendi elimizle yapılıyor. Nedensizlik de burada başlıyor, kulluğun tam ifâ edilemeyişinde, daha doğrusu kulluk dışındaki şeylerin aşırı büyütülüp dert edilmesinde..

Bugüne; ”Yok yok yalan deme..sevgi denen o gerçeğe, sevmek acı, gerçek acı benzer birbirilerine..”

http://www.youtube.com/watch?v=6AQHG0WVvSc

Yine Bir Başıma..

Her şey o kadar öylesineydi ki, bu yazı bile öylesine…

Seminerim bitti, bu dönem bitti, enerjim bitti..heveslerim, hayallerim bitti…Üzgün müyüm? Hayır..

Bitenler, tükenenler ve ömürden gidenler,  ”geçiciliği” haykırıyor..Her şey bitecek bir gün diyor..Yorulma, üzülme, ağlama…

Her şeyden önemlisi heves kalmadı bende ..Üzgün müyüm, hayır..

Nerden estiyse..

http://www.youtube.com/watch?v=eWMOvTNNxDY

Tükenmişlikler..

Tükenmişliklerim mevcut..Bıkmışlıklarım ve umursamazlıklarım..Yalnızca kendi çıkarları için yaşayan insanlar beni hayattan soğutuyor. Yalnızca kendilerini düşündüklerini görüyorum, yalnızca kendi ruhları okşansın istiyorlar. Zerre kadar merhamet ve vicdan kalmamış.

Kelimelerim bitiyor artık..Yapılacak bir şeyler varsa da, çok az şey olduğunu düşünüyorum. Elimden artık gelmiyor bir şey..Kendimi düşünüyorum, tüm söylenenlerin neresindeyim? Mükemmel miyim?

Tabi ki, hayır.. Ama merhametsiz değilim, sırf kendimi düşünmüyorum. Karşımdakini de anlamaya çalışıyorum. Düşündüklerimi rahatlıkla ifade edebiliyorum, kimsenin arkasından iş çevirmeye kalkışmıyorum. kimseyi psikolojik olarak yıpratmaya kalkmıyorum, kimsenin hayatıyla oynamaya kalkışmıyorum..

Ama sinirlerimi bozan, yıpratmaya çalışan insanlar etrafımdan eksik olmuyor..Ve artık, gözyaşlarım dışarı değil, içime akıyor..

Karmaşa..

Bütün karmaşaların içinden zaferle çıkmak mümkün müdür? Yoksa her karmaşa yeni bir karmaşaya mı gebedir?

Ya da imtihan dediğimiz şeyin aslı, karmaşanın ta kendisi midir?

Karmaşanın bazen, dilimi tutan bir şey  olduğunu düşünüyorum. Biriktirdiğim öfkeyi açığa çıkarmıyor zira.. 

 

 

Öylesine..

Pişmanlıktan daha berbat duygular taşır bazen insan ki o duygu ; anlamsızlıktır. Koca bi boşluk duygusuna benzer bazen. Neyin neden, ne şekilde böyle olduğunu anlayamazsın belki..

Tuhaf duygular içinde savrulursun, aklın başında değildir. İdraksizliktir bir nevi..Öylesinedir sanki her şey, öylesine..

Sonra çok ciddiye almadığın bir yaşam biçimine dönüşüyor hayatın. Sırf birileri böyle istedi diye, böyle olmaması gerektiğini anlıyorsun hayatının..Ve kendi ifade etmekten çekinmemeye kaldığın yerden son hızla devam ediyorsun yine. Söyleyeceklerin varsa bunları ifade etmekten durmuyosun yine. Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün felsefesi daha ağır basmaya başlıyo. Bir aldırmazlıktır almış başını gidiyor. Önüne bakıyorsun alsında. İçindekileri içinde tutmadan; saçma sapan gururlar yapmadan, doğru, dimdik ayakta duruyorsun. Bakış açıların yeniden daha güzel oluyor. Kasmadan yaşamaya başlıyorsun. Rahatlık ve ferahlık geliyor yüreğine.. Öylesine olan her şeyin altında gizli olanı keşfediyorsun ve üzmeden üzülmeden yaşamaya başlıyorsun.

…ilgisiz istekler..

Adrese teslim kargoyla seminer konum, alt metinler; tez konum ve alt metinleri eve bırakılsın istiyorum.

Bahar gelmişken, yenilenelim ama yorgunluğunu yaşatmasın, bunaltmasın ve de şımartmasın..

Şu ışınlanma teknolojisi de bi an önce devreye girsin istiyorum. Gün içinde istediğim noktaya ışınlanabilsem keşke.. gidip minicik yiğenimi öpüp sonra tekrar gelsem. Onu her özlediğimde gidip görebilsem.

Hiç tanımadığım numaralardan gelen msjlar, özellikle de kampanya msjları, henüz msj kutuma düşmemişken engellensin istiyorum.

 Alakam olmayan kişi/kurum/kuruluş kim ve ne varsa, ilişiğim tamamen kesilsin istiyorum.

Değişim, ruhumda, kalbimde bütün hücrelerimde olsun.. güneş yeni güne daha bi güzel dolsun.

İsviçreli bilim adamları hiç tükenmeyen enerji bulsunlar, enerjimiz hiç tükenmesin. İnsanlık tarihini kurtasınlar istiyorum..

İstekler sürdürülebilir kalkınma gibi olsun istiyorum.

şimdilik bunlar..

“..ve kafam il olma izni alabilecek kadar kalabalıktı..”

Yığılmaların bol olduğu zamanlar..Koşturmacalar..Ne olduğunu anlayamadığımız baş döndürücü bi hız..Yarım kalan ya da yarım bırakılanlarla akıp giden zaman..

O beynin ince kıvrımlarını oluşturan, koridorlarda  kaybolup gitmenin tuhaf ürkütücü duygusu..Her şeyle meşgul kafa..İl olma izni alabilecek kadar kalabalık kafa ve çaresiz kalp!

BİR KUPLE

Hayatın sunduklarına karşı koyamıyoruz…Her bir kuple bizim için maceralarla dolu ve çoktan seçmeli şıklarla dolu..yapmak ya da yapmamak, olmak ya da olmamak, devam etmek ya da kısa kesmek, durmak ya da gitmek, sevmek ya da nefret etmek..bunların hepsi hayat çizgisinin içerisinde devam ederken tek tek karşımıza çıkabileceği gibi, bir anda da yolumuzu kesebilir..ve bir gün aniden radikal kararlar almamıza neden olabilir.. sonra soluklanıp, neden bu kararı aldığımızı  bu kuplede öğrenmemiz gerekenin ne olduğunu sorgulatabilir..önemli olan bu soruya nasıl cevap verebileceğimiz midir, yoksa her bir kuplede yaşananların sadece yaşanması gerektiği ama vakti geldiğinde sorgulanıp, alınacak dersleri içselleştirmemiz gerektiği midir? önemli olanın ne olduğu muamma olabilir ancak bilmemiz gereken en önemli şey, sanırım hayat denilen; yeme, içme, uyuma, koşma, soluklanma v.b. eylemlerle devam eden döngünün kuple sayısıyla orantılı olarak bizden alıp götürdükleri ve sonumuzu yavaş adımlarla hazırlamasıdır..

 

 

 

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!